P. DIMITRIEV

CACUMA

Original raconta

Fonte: Cosmoglotta 1949, págine 15.

CACUMA

Yo es foll! ... Omnes di to!... Li tot village e li paisanes in li campania. E foll ... pro quo? Pro mi amore al yun e bell Cacuma! Yo questionat Cacuma: "Esque un yun mann, quel un bell senioretta es foll?"
Ella ridet avan mi ocules e fugit tra li prates.
Un die, quande su agnes, disperset tra li prates, dulcimen pasturat, yo aproximat me a ella e dit: "Bon die, Cacuma! Hodie li tempe es magnific e li agnes tam dulcimen pastura!"
Ella regardat me con su passionosi ocules e respondet: "Yo ama mi agnes, ili es tam docil e bon! Ti-ci nómina se Líbusha e ti-ci Marusha. Ili es blanc quam nive e lor voce es sonori quam li clochette."
"Cacuma, yo dit, esque noi ne poss esser felici sub li lúmine del sole, in
quel li capes del rubi papavres es quasi micri flammettes in li campania?"
Ella regardat me astonat e per su baston fat alquel signes sur li terra.
Yo expectat li response, ma ella tacet durante que ella moet lentimen su baston sur li herbe.
"Cacuma, esque noi ne posse viver felici? Lontan del munde con tui agnes, ta u li áquiles fa lor nestes e li capres agilmen salta sur li roccas!
Noi va haver mult agnes, noi va devenir rich e noi va esser felici!"
- No, to es ínpossibil, ella respondet, yo es cigana! Yo ama esser líber, viver in li líber natura, vagar de un loc al altri sin saver u es mi hem... A me plese esser hodie ta apu alquel village
e deman sur li rive de alquel rivere."
- Ma to fa nequó, si tu e cigana.
Ma ella tornat se al torente, saltat levimen quam un capra e rapidmen desaparit in li foreste...
E yo, trublat per li inquititá, clamat vocosimen: "Cacuma, yo ama te! Yo ma tui brunatri visage, tui flammeant e nigri ocules, plen de passiones!"
Nequí respondet a mi paroles, solmen yo quasi ancor audit in mi oreles su sonori voce: "Yo es cigana!"
E yo cadet sur li terra, e quam foll yo plorat por li unesim vez pro Cacuma