SOLSTICIE
(Poema original de Thomas Schmidt)
Li sole torna se,
to tre joya me.
Plu long nu deveni li jornes,
Plu curt nu deveni li noctes.
Ma li hiverne ne ha capitulat,
it just nu ha comensat.
Nive e glacie ne cessa,
Li sole nos ancor ne caressa.
Blanc e gris nos guverna,
Frigore e gela nos circuma.
Puellas in spess manteles,
Celar lor bell facies.
Li sole ancor manca vigore,
por liberar nos del frigore.
Ma li tebebre diminue se,
e li luce recrea mi mente.
Ancor li homes,
atende in lor domes.
Ancor li avies,
frige in lor nides.
Lass nos celebrar li solsticie,
lass nos decorar li abiete,
lass nos preparar por li Nov-Annu
lass nos far juntmen ti passu.